დღეს ის გავაკეთე, ეს გავაკეთე პოსტი

მოკლედ, ახალ წელს შევხვდი სახლში. 2 ჭიქა ღვინო დავლიე, Grey's Anatomy-ს 2 სერიას ვუყურე და დავიძინე. ანუ, იმას თუ გავითვალისწინებთ, რომ რაღაც ღრიანცელზე ვთქვი უარი ამის გამო, თან ისეთზე, მინიმუმ 2 ცენზურა რომ ჩითავდა პიზდეცინტელექტუალური როჟით და "საქართველოს გაუმარჯოს და იმ რუს ნაშასაც, დღეს შტახუსზე რომ ვკერავდი", საკმაოდ კარგად შევხვდი ახალ წელს ...

საქართველოდან სულ რაღაც 4მა ადამიანმა პლიუს ოჯახმა მომილოცა, რამაც ძალიან გამაცოფა... წინა 5 წელი ყველას მე ვულოცავდი და არც ერთი დაბადების დღე, აღდგომა, ახალი წელი, ნათლობა არ მავიწყდება და 1 სმს რა გახდა, ბლიად

7 იანვრამდე ვიცდი, მაინც ისეთი პონტია და მერე დავურეკავ, და სათითაოდ ყველას მივაჯვამ, ვოტ!!! არა, მამენტ, არც დავრეკავ, ძვირი მიჯდება, ძმაო, ერთი წუთი 12 ცენტი ღირს


დღეს უნდა გავსულიყავით ერთგან სტუმრად და უნდა შევხვედროდი ერთს მეტროში. აი, მანდ დაიწყო პერfექტი ამბები: ჯერ მეტროში რომ ჩავდიოდი, მირეკავს, უი, უკვე გამოხვედი სახლიდანო? აბა, რა უნდა მექნა მლიაჰ... ისაო, სახლში შოკოლადი არ მაქვსო და ხელცარიელი ხომ არ მივალო, ტკბილი უნდა შევიტანო ოჯახშიო და შეიძლება 10 წუთი დამაგვიანდესო... მეთქი, რაის ტკბილი, გოგო, გოზინაყი მომაქვს და ეყოფათქო და კარგიო, ანუ მე ვივარაუდე, რომ დროზე მოვიდოდა... თან მეტრომდე 2 წუთი სჭირდება სახლიდან.... პადუმაეშ!!! დააგვიანა... მე, ნუ ვსe, მთელი დღის განწყობა გამინახევრდა... რასაც ვერ ვიტან, არის ლოდინი... აი, მაცოფებს ის ფაქტი, რომ ვიღაცას ელოდები, რომელსაც არაფერი არ მოსვლია, არანაირ ექსტრემალურ სიტუაციაში არაა და მაინც იგვიანებს და მერე კაკ მინიმუმ ცენზურა გამომეტყველებით გეუბნება, უიიი დავაგვიანე??? აბა, რა ქენი, მლიაჰ მე ვდგავარ აქ და ვხარჯავ დროს იმის მოლოდინში, ვისაც იდეაში აი, უაღრესად ჰკიდია ჩემი დრო... მე არ მკიდია, ძმაო და მოდი დროზე, ან მითხარი, რომ არ შეგიძლია და თავიდანვე შეათანხმე, რა... ნუ, თავი შევიკავე, მაინც ახალი წელია და მარაზმი... თან ჯანდაბას, ნახევრად შეათანხმა და რამე, მარა მაინც მომიშალა განწყობა ნახუი....

ჰოდა, მივედით და ამბები და მერე სხვებიც მოვიდნენ და აი, აქ დიწყო მეორე პიზდეცი: ტიპა, მე გმირი ვარ და ტაში უნდა დამიკრათ, იმიტომ რომ, გადავწყვიტე, რომ მარტო ქართველზე უნდა გავთხოვდე... ან უკეთესი, ვიღაცა ვინც საზღვარგარეთ გათხოვდა, მთელი ცხოვრება ცრემლთა ღვრაშია, რომ აი, როდის ეღირსება დაბრუნება... ვინ აძალებდა, ძმაო... აგერ ბილეთი, აგერ ლუfთჰანზა და გაასხას საქართველოში... პადუმაეშ, ეგეც მაგარი გმირი გამოდის, რომ გათხოვდა უცხო ქვეყანაში და იტანჯება... და მესამე ოოოო, ეს იყოოო ამაზე დიდი სლეობა კარგა ხანია არ მომისმენია: რომ გათხოვდით ქართველებზე და გაამრავლეთ საქართველო... შენ რატო იხდი ჯერ ერთი.... და მერე მეორე: აი, ბონძღის დედამ რომ გააჩინა 2 ქართველი კაცი და გაამრავლა საქართველო 2 ნარკომანით, რომლეთაგან ერთერთმა C- ჰეპატიტი გადასდო თავის ცოლს, მაგარი ვალი მოიხადა არა საქართველოს წინაშე....


ეს გულისრევა უკვე ტოქსიკურში გადამდის, იმჰო