გონებაში ნათურა რო აენთება, ისეთი პოსტი

საერთოდ, რაზე მინდოდა დაბლოგვა?
იმაზე, რომ კვირიდან კვირამდე ყველა ბლოგზე მსგავსი შინაარსის პოსტებია?
იმაზე, რომ კვირიდან კვირამდე ვუახლოვდები ძვირფას აგვისტო-სექტემბერს, სადაც ძალიან ბევრი რამე უნდა გაირკვეს?
იმაზე, რომ ადამიანებს აქვთ რაღაც წარმოდგენა, როგორი უნდა იყოს შენი ცხოვრება და ყველანაირად ცდილობენ, დაგაჯერონ, რომ სხვანაირად არ შეიძლება?


well, fuck'em, fuck it all...

სხვა რამეზე მინდა დაწერა, ეს ზემოთხსენებულები, just, ბულშითია.

ამჟამად ვკითხულობ გამსახურდიას "ვეფხისტყაოსნის სახისმეტყველებას". უუუუჰ, ძალიან საინტერესოა. მიუხედავად იმისა, რომ სახისმეტყველების მიხედვით გვიხსნიდა ჩვენი მასწავლებელი მეცხრე კლასში, ბევრი რამე ახლა გავიგე და წავიკითხე პირველად. ჰოდა, მიჯნურობის თემასთან დაკავშირებულ აბზაცებს ვითხულობდი. თუკი ამ შემთხვევაში ცოტა ხნით გადავუხვევთ პოემის ალეგორიულ და ფილოსოფიურ და თეოლოგიურ არსს და მიჯნურობას მიწიერი თვალით შევხედავთ, რასაც ვერ გაექცევი მეცხრე კლასში და გვიანაც "უბრალო გონების" ხარჯზე, ერთ ლამაზ დასკვნამდე მივალთ. ყოველ შემთხვევაში, მე მივედი საკუთარს მაგალითზე: აბსოლუტურად სწორად მიმაჩნია ვეფხისტყაოსნის სწავლება სკოლაში და თან მეცხრე ან მეათე კლასში. ოღონდ, ისეთი მასწავლებლებისგან, რომლებსაც არ უწევთ განმარტებებში ქექვა, ამა თუ იმ სიტყვის მნიშვნელობის საძიებლად. გუშინ დავფიქრდი და მივხვდი, რომ ბევრ საკითხთან დაკავშირებით ჩამომიყალიბდა აზრი ამ პოემის ზეგავლენის ხარჯზე. აი, თუნდაც სიყვარული ავიღოთ (მიწიერი ამჯერად), პოემაში უდაოდ ყველა ერთგულია თავისი სიყვარულის. არცერთ მამრობით გმირს არ მოსდის აზრად "უფ, ცოტა განვიტვირთები, მთელი ცხოვრება ერთი ქალი მტერს უყვარდეს"-ო. აღარაფერს ვამბობ გმირობებზე, რაც ალბათ, გადაჭარბებულად გავაიდეალე :D

ჰოდა, რა გასაკვირია, თუკი ალერგიულად მაყრის ჩითერებზე? სხვა თემებზე, როგორიცაა მეგობრობა და ასე შემდეგ, სხვა პოსტში, თუკი მომინდა დაპოსტვა, მაგრამ რაც პარტნიორებს ეხება, "ჭადზე გაზრდილის" არ იყოს, "ვეფხისტყაოსანზე გაზრდილი" გამოვდივარ, როცა აბსოლუტურ მონოგამობას ვითხოვ :)


that's all :)