easy, Man, easy

die Sache gechillt angehen-ო, როგორც გერმანელები იტყოდნენ...
მინდა ახლა მე Chill out-ები?
მშვიდად და წყნარად ყოფნას დაბლაც მოვასწრებ, მიწას რომ მომაყრიან.
თუმცა, უნდა ვაღიარო, რომ ჩემი მოუთმენლობა ხშირად კისერს მტეხს ხოლმე. ან ჩემი პერfექციონისტობა: როცა მინდა, ყველაფერი 2 წამში სრულყოფილად სრულყოფილი იყოს. :(

ჰოდა, თავს თვითდაჭიპვის მეთოდით ვაიძულე, პატარ-პატარა სიხარულებით და წარმატებებითაც ვიყო კმაყოფილი, არ ვიჩქარო, არ დავძაბო ამის გამო ირგვლივ მყოფი საზოგადოება. თითქოს გამომდის, მუხედავად იმისა, რომ კვირაში ორჯერ ავტოტრენინგის ჩატარება მიწევს. :D
ყველაზე დიდ სირთულეს ვაწყდები წინასწარ ჩამოყალიბებული მოლოდინის თუ მოთხოვნების დათრგუნვისას. ვერ ვისწავლე, რომ ის, რაც ჩემთვის ჩვეულებრივი მოვლენაა, სხვებისთვის შეიძლება დიდი წნეხი იყოს... Nicht jeder ist ja so cool :D :joke: ბევრი რამ ვერ ვისწავლე ამ ჩემი საუკუნის მეოთხედის მანძილზე, მაგრამ ერთ რამეში გავიწაფე ფრიად: აბსოლუტურად გადაჭრით შემიძლია ვთქვა, რომ არ მიღირს არცერთ არსებასთან ურთიერთობა, რომელიც შესაძლო სირთულეებს გაურბის... :)

საერთოდ, I'm good at making anybody run away ;) just, რაღაც საოცრად ვახერხებ და ალბათ, ზუსტად ამიტომ, ქვეცნობიერად ყველაზე მეტი ქულა ამ დილემის უსისხლოდ გადაჭრის ოსტატებს ერგებათ ხოლმე. რამდენია ასეთი??? ლოლ... არ დავკონკრეტდეთ.



ისე, აბსოლუტურად მესმის ყველა იმ ადამიანის, ვინც იცის, რომ სირთულეებს, როგორებიცაა: საზოგადოებრივი აზრი, სტერეოტიპები, აზრთა ტოტალური სხვადასხვაობა და დიდი განხეთქილებები "სხვანაირობის" გამო, ვერ დაძლევს და არც ცდილობს, მაგრამ ის არ მესმის, ჩიტი ბრდღვნად რატომ არ უღირთ???
Denn, wer nicht kämpft, hat schon verloren... und zwar, auf alle Fälle verloren... Würde er kämpfen, würde vielleicht ein Gewinner aus ihm :)