In case of difficulties, please try the easier versions

დერზკი ტონით ნათქვამი: "მე ძალიან რთული და სიღრმისეული" ვარ არ წარმოიდგინოთ ახლა.
ან ადამიანი, რომელიც ცდილობს იყოს რთული, რადაც არ უნდა დაუჯდეს.
just, რამდენიმე ჩემი მეგობარი კითხულობს ბლოგს და დამეთანხმებიან, იმჰო, რომ ბუნებრივად ვარ ეგრე მოწყობილი :D

დღეს მინდა ვისაუბრო ფენომენზე: გზა ახალი ნაცნობობიდან ნაწილობრივ/კარგად გაცნობამდე და other disasters :D პოსტი შთამაგონა ფრაზამ, რომელიც მითხრეს რამდენიმე დღის წინ და რომელიც დაახლოებით ასე ჟღერდა: "თავიდან იმიტომ მომწონდა შენთან ურთიერთობა, რომ უპრობლემო და მარტივი იყო ყველაფერი და ახლა ეს ყველაფერი ნელ-ნელა ძალიან რთული/მძიმე ხდება... "

იმჰო, არ გამტყდომია. რამე რომ გაგიტყდება, რეაქციაც შესაბამისი გაქვს: აახევ ვინმეს სახეს და ვსe. მე უფრო მეწყინა. რაღაც ასეთი ნაზავი იყო: "დედა, რა კარგი გოგო იყო და როგორ გაფუჭდა" + "მადლობა უნდა თქვა, რომ გიტან" :D

იდეაში, რა არის იმაში გასაკვირი, რომ ახალი ნაცნობის წინ არ ვაპირებ ჩემი პირადი ემოციების, განცდების, ხედვის გადმოპირქვავებას? მაქვს დისტანციური ურთიერთობა, რაც გამოიხატება ძირითადად იმაში, რომ სულ ვიღიმი და ვხუმრობ. ვსაუბრობ ზოგად თემებზე და იქმნება cozy სიტუაცია. რადგან ბევრს ვსაუბრობ, ადამიანს ჰგონია,რომ უი, რა მალე შევედი კონტაქტში და გავიხსენი. sooo wrong :D

მერე როცა იცნობ ვიღაცას უფრო დიდი ხანი და უფრო იხსნები, რა თქმა უნდა,ნელ-ნელა, ნაბიჯ-ნაბიჯ იკვეთება შენი ხასიათის შტრიხები. ხანდახან არ ხარ juhuuu ხასიათზე, ან გაქვს რაღაც წიკები, ფობიები, რომლებსაც თავზე არ გადააყრი ახალ გაცნობილ ადამიანს, ხომ?

ჰოდა, რატომ ითხოვს ეს ხალხი ჩემგან "სიმსუბუქეს"? :D თან არ ვმალავ არასოდეს, რომ It's gonna be hard, honey და რატომ არ მენდობიან სიტყვაზე?

მერე აღმოაჩენენ, რომ თურმე მართალია, რასაც ვაბობდი :D კი არ მეხალისება და ვიგონებ და იმის მაგივრად, რომ თქვან, OK, I don't need this shit, იწყება ნელი Abgang-ის ფაზა :D

არადა, ებჯო, რა პრობლემაა... პირადად მე ვიცნობ იმდენ, იიიმდენ შინაგანად მსუბუქ და უპრობლემო ადამიანს, როგორც მამრს, ასევე მდედრს, რომელთან მეგობრობაც მთელი ცხოვრება უპრობლემოდ ჩაივლის, რომ ვერ ვხვდები, თუ ასეთი challenge-ია ჩემი პლანეტის ხალხთან კონტაქტი, რატომ ირთულებს ეს ხალხი ცხოვრებას. :D რა დროს მსხვერპლშეწირვა და გმირობებია. ვიღას უნდა ეგეთები :)


მორალი ისტორიიდან: იყავით ზედაპირულები ურთიერთობებში, იყავით პოხუისტები კონტაქტში, ნუ გაიხსნებით და თუ თქვენთვის, ისევე, როგორც ჩემთვის ასეთი ურთიერთობები sucks, well,you know... რამდენიმე ვარიანტია და არ დავწერ არცერთს, ყველამ თავისას მიაგნოს :D