ჩვეულებრივი კვირა დღე და არც თუ ისე ჩვეულებრივი ამბები

სათაურის შერჩევაში ნამდვილად ვიპლაგიატე, გული მიგრძნობს. როგორც სხვაგან, ბლოგერულ სამყაროშიც არის "მოდა" და ეს სათაურებზე კარგად აისახება ხოლმე. ალბათ, საკმაოდ ძლიერი ინდივიდი უნდა იყო, რომ დინებას არ მიჰყვე. მე დღეს სუსტებში ჩამწერეთ, ახალი სათაურის მომგონებელი არ ვარ. :D

ერთი სული მქონდა, ლეპტოპამდე მოვსულიყავი და დამეწერა პოსტი. ბოლოს ასეთ განწყობაზე როდის ვიყავი, აღარც მახსოვს. არ ვიცი, ეს რამდენად მიუთითებს იმაზე, რომ საინტერესო არაფერი ხდება. თუმცა, ბოლოს ასეთი სტატუსი რომ დავდე ჩემს FB-ზე, ისეთი შარი დამატყდა თავს, ისევ ის უინტერესო და ყოვლად მოსაწყენი ყოფა მერჩივნა. ვიღა დამიბრუნებს... :D

შეიძლება იმიტომაც არ ვპოსტავ, რომ არავის უნდა დღე და ღამე შენი პრობლემების შესახებ იკითხოს, არც მიშველის პრინციპში ამაზე წერა და შეიძლება, ამ ყველაფერს ისიც დაემატოს, რომ ჩემმა დამ, რომელმაც დაიწყო ნეტში აქტიურად ძრომიალი, შემთხვევით მოაგნოს ამ პოსტსაც და მერე მთელი საგვარეულო გადაერთოს ჩემზე ნერვიულობის რეჟიმში, რაც მე არაფრით დამეხმარება, რა თქმა უნდა.

არადა, ერთი შეხედვით, ისეთი ამაღელვებელიც არაფერი მომხდარა. უბრალოდ, დათო ტურაშვილი იყო ჩამოსული და გერმანიის ქართულმა სათვისტომომ მასთან შეხვედრის ორგანიზება აიღო საკუთარ თავზე. 2,5 საათის განმავლობაში ისაუბრა, კითვებს პასუხი გასცა და თითქოს, მერე რა?!
ალბათ, ეს შეხვედრა საქართველოში რომ ყოფილიყო, არც არაფერი...მაგრამ გერმანიაში ყოველდღე არ ჩამოდის ქართველი მწერალი, პოეტი, ან მსახიობი და არ მართავს შეხვედრებს. თუმცა, არც ესაა მთავარი მიზეზი. მარტო ამ ფაქტის გასაზიარებლად არ დავპოსტავდი, არ ვარ ეგეთი ბლოგერი, რაღაც ჩემი ემოციაც უნდა მოსდევდეს ფაქტს. :)

ცოტა უადგილოა მწერალზე საუბრობდე და თან ამბობდე, რომ დღეს სულ არ მადარდება, რა ჰქონდა დაწერილი, რამდენი წიგნი გამოსცა უკვე, კრიტიკოსების აზრი ისედაც არ მადარდებს, როგორც წესი. დღეს მთავარი იყო, რომ აბსოლუტურად გულახდილი, უშუალო, საინტერესო, გემრიელ-იუმორიანი ტიპია. მარკეტინგული და PR თვალსაზრისით რომ მივუდგეთ, საკუთარი შემოქმედებისთვის თავად იყო პრომოუშენიც და რეკლამაც. იმაზე ნუ ვიდავებთ, წიგნები ვის რამდენად მოეწონება, ან რეალურად, რამდენისთვის გახდება "საყვარელი მწერალი", ან რამდენად გამოსდის წერა სერთოდ. სულ რომ გვერდზე გადავდოთ ყველაფერი, მარტო დღეს შექმნილი აურის გამო დავინტერესდები, შემდეგში რას დაწერს.
მითუმეტეს, რომ არის ტიპი, რომელიც არ გთხოვს, გიყვარდეს, არამედ "იკითხო"... თუმცა, მაინც ახერხებს, რომ დადებითად განეწყო და არ სჭირდება "სკანდალური" პასუხების მოფიქრება იმისთვის, რომ მოისმინო, რა უნდა.

არც მე ვიცი, როდის მომინდება კიდევ სახლში მოსვლა და პოსტის დაწერა, ჩემთვის სუბიექტურად მნიშვნელოვან და გემრიელ ამბებზე... იმედი მაქვს, რომ მალე...