"მე ვხედავ მზეს"-ში რომ ფოსტალიონია, გახსოვთ?
კრებაზე რომ მივა და იკითხავს: "ვინ დაიწყო ომი?"-ო და თავადვე გასცემს კითხვას პასუხს: "მე დავიწყე ომი!"
ყოველთვის პირველად ეს ადგილი მახსენდება.
არ მინდა მაღალფარდოვანი ფრაზები ვარახუნო ახლა მსოფლიო ლიტერატურის დიდებული მონაპოვრების შესახებ.
ჩემს პატარა "წიგნების სამყაროში" ის ფოსტალიონი ერთ-ერთი ყველაზე უბედური ადამიანია. ეს ნაწყვეტი- ერთ-ერთი ყველაზე ტრაგიკული, ყოველ გახსენებაზე რომ შეგაძრწუნებს... ზუსტად ისე, როგორც მაშინ, 12-13 წლისამ რომ წაიკითხე პირველად...
გადაიკითხავდა კაცი დუმბაძეს...
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
დუმბაძის ნაწარმოებებში ეგ მომწონს, რომ ძალიან უბრალოდ, მარტივად გადმოსცემს ადამიანის განცდებს. და ასე მარტივად აგატირებს კაცს [ყოველ შემთხვევაში, ჩემნაირ გულჩვილს :D]
AntwortenLöschenჩემი დუმბაძე ♥♥♥♥♥♥♥♥♥
AntwortenLöschen