Back to... mad

ხანდახან ჩემთვის იმდენად ამაზრზენ, სულმდაბალ რამეს შევესწრები ხოლმე, რომ "რაღაზე უნდა ველაპარაკო" სიტუაციაში ვვარდები, მაგრამ დღეები, ან სულაც თვეები ვერ გამოვდივარ აღშფოთებული მდგომარეობიდან.
არადა, ამ დროს უნდა მიხვიდე და თვალებში ჩახედო და ჰკითხო:"really?" (ამეკვიატა ეს გამოთქმა და ვერ ვიშორებ).

და ჩემს თავზე მეშლება ნერვები, რომ ეს თვისება არც მაქვს და ვერც გამოვიმუშავე წლების მანძილზე.


კიდევ ვერ ვიტან, ადამიანი რომ მიღიმის და გველურად მკბენს და მეორე წამს ისევ იღიმის. იმჰო, ტრაკი თუ არ გაქვს, ნუ ეტენები!

ყოველთვის, ნებისმიერ შემთხვევაში მირჩევნია ორივე მხარემ ვიცოდეთ, რომ ერთმანეთი არ გვევასება, ვიდრე ეს fake ღიმილები. I'm a big girl, I can handle it.
ან საიდან აქვთ ამდენი უაზროდ გასაფლანგი ენერგია?! ხზ.