მე ამ ქვისგან გავაკეთებ...

საინტერესოა, გააკეთებდა ის მოსწავლე რამეს იმ დიდი თეთრი მარმარილოს ქვისგან?
მე გავაკეთებდი რამე ღირებულს, რომ ვიცოდე, რა მინდა საერთოდ?

ან სულაც, თანმიმდევრულად რომ მივუდგეთ:
ის, რომ თავისუფალ დროს არ ვზივარ და თავად არ ვსწავლობ იმ ენებს, რომლებსაც შხუილით გადაგვატარეს უნიში, ნიშნავს იმას, რომ ზარმაცი ვარ და ჩემგან არაფერი გამოვა, თუ იმას, რომ ეს არაა ის, რისი კეთებაც მინდა?

და რა მიშლის ხელს იმაში, რომ ვაკეთო ის რაც მინდა? ის, რომ სცენარის დაწერა და მერე გადაღება მინდა და საერთოდაც, რამდენიმე წელში რეჟისურაზე ჩაბარება (ამას თუ მოვრჩი ოდესმე და მექნა შარში მეორედ თავის გაყოფის სურვილი) - მართლა მინდა???
რაღაც ძალიან რომ გინდა, მითუმეტეს ამ საუკუნეში, არ გადადებ ხვალისთვის... ადგები დაგუგლავ: How to write a screenplay. წაიკითხავ, დაწერ, გადაიღებ, ისწავლი უფასო ტუტორიალით, როგორ დაჭრა ფილმი და ატვირთავ სადმე (მითმეტეს, თუკი საფუძველი გაქვს უკვე wmm-ს სახით ჩადებული).
და ამ ყველაფერს თუ არ აკეთებ, ესე იგი, არ გინდა ???
და მორიგი 5 წელი რომ ატალახო რომელიმე უნის კარი, აზრი არ აქვს?

ნელ-ნელა ვრწმუნდები იმაში, რომ თუკი არ ვარ კმაყოფილი იმ ადგილით, სადაც ამ წუთას ვდგავარ, ერთადერთი, ვისაც რამის შეცვლა შეუძლია,ისევ მე ვარ...