R.I.P.

მთელი დღე ვგეგმავდი, სვითის დავალებაზე დამეწერა რამე. წესით, პარასკევს უნდა მექნა ეს, მაგრამ სემესტრში 5 საგამოცდო საგანი თავისას ითხოვს.

ახლაც ვერ ვწერ დავალებაზე... დღეს ყველა გაზეთის გარეკანზე ენკეს დასაფლავების ფოტო იყო გამოსახული. ვინ არის ენკე? ჰმმ.. უნდა ვთქვა, რომ არც მე ვიცოდი, მიუხედავად იმისა, რომ ფეხბურთს დიდი სიამოვნებით ვუყურებ ხოლმე. გერმანიის ნაკრების გუშემატკივარი არ ვარ და ბუნდესლიგაზე მის აღმატებულესობა ბაიერნს ვქომაგობ... ამიტომ გამომეპარა Hannover 96-ისა და გერმანიის ნაკრების მეკარე.

სამსახურში რომ ჩამოვარდა მასზე საუბარი, ერთ-ერთმა თანამშრომელმა: "უff, თავი მოიკლა, თორემ ახლა უცებ არ ათამაშონ უფრო ხშირადო". შოკი მქონდა... მთელი გერმანია დასტირის ადამიანს, რომელიც უმძიმესი დეპრესიის ფორმით იტანჯებოდა თურმე და ამ დროს ცინიზმი ცოტა უადგილოა, მგონი.

თუმცა, სხვა რამეზე მინდოდა დაბლოგვა. იმ ადამიანებზე, რომლებიც თვლიან, რომ დეპრესიაში პიროვნება თავად იგდებს თავს, რომ ეს დაავადება არაა და რომ სარკესთან დგომა და "juhuuu, ყველაფერი კარგადაა"-ც კი იოლი გამოსავალია. დეპრესიულმა უნდა გაუღიმოს ყველას და ყველაფერი ხომ მოგვარებულია?! მთავარია, სხვები არ შეაწუხოს და მერე რა, თუ ისეთ დონემდე მივა, რომ მატარებელს ჩაუვარდება... მთავარია, ჩვენს გაზულუქებულ, "ყველაფერი კარგადაა" ყოფაში ვინმემ ნეგატივი არ შემოიტანოს. :puke:



Wie ich solche Unmenschen hasse. :puke:



ხანდახან ეჭვი მეპარება ჩვენს ადამიანობაში, ზოგადად. ასეთი გულგრილები ცხოველებიც არ არიან... ჩვენ თავი მათზე აღმატებული გვგონია...


R.I.P.