Book list 2011(Part 2)

რამდენადაც ვიცი, Douglas Coupland ერთ-ერთი პირველი იყო, ვინც თანამედროვე Consumer Society-ზე წერა დაიწყო (ყოველ შემთხვევაში, კანადელი მწერლებიდან მაინც). Generation X, Life after God მისი ადრეული ნამოღვაწარია. სტილი ჰქონდა საოცრად დამაბნეველი. ანუ, პირადად მე სულ მიტოვებდა შეგრძნებას, რომ სიტუაციას არ კრავდა. სადღაც "wow, we're fucked"-სა და "have no clue what's going on"-ს შორის პერსონაჟები ჰყავს. მთლად უტოპიურებიც რომ არ არიან, შიგადაშიგ ეკოლოგიაზე რომ წუხან, ყოფილი ჰიპები რომ ჰყავთ მშობლებად, აბაზანაში 5-6 სახეობის შამპუნი რომ აქვთ და ერთმანეთს ჰპარავენ მონაცვლეობით (Shampoo Planet ბოლომდე არ დავამთავრე, წინას გადამღერებასავით იყო)...
მაგრამ მერე დაწერა Girlfriend in a Coma, რომელშიც საკუთარი ხელწერა საერთოდ აღარ იგრძნობა, ცოტა რომანტიული, ცოტა აპოკალიფსური, ცოტაც Mid-Twenties Breakdown-ურია და თუ შენც წაკითხვისას სადღაც 27-ს უკაკუნებ და საშუალო სტატისტიკური Nobody ხარ, სერიოზულად დაგთრგუნავს....

ასეთ დროს Harper Lee და To Kill a Mockingbird თუ მოგიყვანს აზრზე. დარწმუნებული ვარ, ჩემს გარდა ყველას ექნება ეს წიგნი წაკითხული ბავშვობაში, ამიტომ აღარ შევყოვნდები, პირდაპირ გადავისხათ ცივი წყალი და 3 ფემინისტურ ნაშრომზე გადავიდეთ (some of you gonna looove it... NOT :D).

Ariel Levy ახალგაზრდა ჟურნალისტია. აქტივისტი მამის და ფემინისტი დედის აბსოლუტურად მკაცრ იდეებს ბოლომდე არ იზიარებს, თავის წიგნში უყრის თავს 60-იან წლებში დაწყებული ფემინიზმის "მეორე ტალღის" შედეგებს და სვამს კითხვას, რამდენად გამართლებული/მცდარია დღევანდელ მედიაში ე.წ. Raunch კულტურის (მაპატიეთ, ქართული შესატყვისი ვერ მოვიფიქრე) ფემინიზმის დამსახურებად შერაცხვა.
ანუ, ის, რომ რომელიმე მუსიკალურ ვიდეოსა თუ ფილმში ქალის ფაქტიურად შიშველი სხეული თითქმის ყოველთვის ჩანს, გამართლებულია იმიტომ, რომ "აი, ჩემი სხეულია და რასაც მინდა ვიზამ", თუ პირიქით, სწორედ ისაა, რასაც ფემინიზმი ეწინააღმდეგება: ქალის მხოლოდ ობიექტის დონეზე დაყვანა? და ამ ყველაფრის შედარებას ისე ახერხებს, რომ თავისი აზრი თავზე არ მოგახვიოს: ფაქტებით, ინტერვიუებით.
არ ვიცი, როგორი კრიტიკა ჰქონდა, მაგრამ მე ჩემი საზომი მაქვს: თუ სურვილი მიჩნდება, რამდენიმე ჩემს მეგობარს ვუთხრა, რომ აააა, ეს წიგნი აუცილებლად უნდა წაიკითხონ, ესე იგი, კი არ მომწონს, მიყვარს.
ჰოდა, წიგნს ჰქვია Female Chauvinist Pigs:Women and the Rise of Raunch Culture. თუ ჩაგივარდათ ხელში, აუცილებლად წაიკითხეთ. არ აქვს მნიშვნელობა, ფემინისტურ შეხედულებებს იზიარებთ თუ არა, ობიექტურად კარგი ნაშრომია.

საცოდაობაა, მომდევნო ორი წიგნი აქამდე რომ არ მქონდა წაკითხული. ფაქტიურად ჟანრის კლასიკები, Betty Friedan-ის The Feminine Mystique და Susan Brownmiller-ის Femininity (ეს უკანასკნელი ჯერ არ დამისრულებია).
თუმცა, უნდა ვაღიარო, Friedan უფრო მომწონს, თავისი "პრობლემით, რომელსაც სახელი არ აქვს", Insider დეტალებით- უკვე 3 შვილი ჰყავდა, წიგნზე მუშაობა რომ დაიწყო. მანამდე, როგორც თითქმის ყველა მისი თაობის ახალგაზრდა გოგომ უნივერსიტეტი დაამთავრა და გათხოვდა. ცოტა ხანს მუშაობდა და მარტო იმიტომ, რომ მეორე შვილზე იყო ფეხმძიმედ, სამსახური დაკარგა. მერე სახლში ჯდომამ ჭკუიდან რომ გადაიყვანა, გლობალურად შეხედა საკითხს და ძალიან საინტერესო დასკვნამდე მივიდა.
წარსულში საბჭოთა კავშირში მყოფ ქვეყანაში გაზრდილებისთვის ცოტა რთული და საკმაოდ დაუჯერებელიცაა მაშინდელი ესოდენ პროგრესული ამერიკის შეხედულება ქალის როლთან დაკავშირებით.
ძალიან, ძალიან საინტერესო ფაქტებზე აქვს გამახვილებული ყურადღება, დაწყებული ისევ და ისევ Consumer Society-თ და რა მოგებაზე და ეკონომიკურ სვლაზე იყო გათვლილი მთელი სარეკლამო ინდუსტრია, რომელიც კონკრეტულად დიასახლისებისთვის კეთდებოდა, დამთავრებული წიგნის გამოცემიდან 20 წლის შემდეგ ახალი თაობის (კონკრეტულ შემთხვევაში, მისი რძლის) თავისუფალი არჩევანით, თუნდაც ემუშავა თუ არა, რომელიც მის თაობას ფაქტიურად არ ჰქონდა.... დაწყებული პირველი ტალღის მოკლე ისტორიით, დამთავრებული მოგონებებით, თუ როგორ გორდებოდა მეორე ტალღა.

Friedan-თან შედარებით Brownmiller, მიუხედავად იმისა, რომ სტატისტიკებს იშველიებს აქა-იქ, დასაწყისში მაინც უფრო ფაქტებს მოკლებულია. უფრო, სუბიექტური, პირადი შეხედულებაა (რაც არანაკლებ საინტერესოა), მაგრამ სადღაც შუაში სერიოზულდება და აქაც ძალიან ბევრი რამეა საინტერესო. არსებობს საშიშროება ბევრი მითის დამსხვრევისა, სქესის მიერ განპირობებულ ქცევებთან დაკავშირებით. თუ თავს მითების გარემოცვაში კარგად გრძნობთ, ნუ წაიკითხავთ. :)

ნუ, რა თქმა უნდა, ყველას ვურჩევდი წაკითხვას.

პ.ს. სანამ Man hater-ობაში დამადანაშაულებთ, educate thyselves, please. შეიძლება რადიკალური ფემნიზმის რაღაც ნაწილი ამ იდეას იზიარებდა, მაგრამ ეს ორი ცნება აპრიორი სინონიმები არაა. :)


ძალიან საინტერესო იქნება თქვენი კომენტარები ამ წიგნებთან დაკავშირებით, თუკი გაქვთ წაკითხული, ან კომენტარები წიგნებით, რომლებიც წელს წაიკითხეთ და რომელთა წაკითხვასაც მირჩევდით.



Love,
Chaotic.