ლუზერობა ჩემი მოწოდებაა

გიო, პოსტს გადაახტი!

ესე იგი, არ ვიწუწუნებთქო, ტეხავს მაგრად, რა პონტია, ვიღაცეები აღარც კი შემოდიან ბლოგზე, ამოუვიდათ ყელში ეს წუწუნ-პოსტებითქო, მარა აი, მოდი და არ იწუწუნო და არ იგინო და არ იფურთხო :

საშინლად ვერ ვიტან გაუმართაობას. ანუ, ჩემი კომპი რომ ჭედავს, თან ისეთ დროს, როცა 1 კვირაში გამოცდა მაქვს.
OK, მოდი, თანმიმდევრობით დავიწყებ: ასე 2 კვირაა ვგონებ, ჩემს სკყპე-ლისტში და შესაბამისად, რაღაც დოზით ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა ერთი პატარა ბიჭი (სტოპ! მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი პედოFილია (მკაცრად 18 წელს ზემოთ) საქვეყნოდ ცნობილია, ეს ის არაა, რაც თქვენ გგონიათ ). ძალიან little sunny boy-ა. მმმ... ვგიიიჟდები პატარებზე, მთელი შეგნებით რომ უნდათ დიდობა, აი, მთელი გულით და ისეთი საყვარლები არიან. .
ეს ბავშვი არის ნინოს მოსწავლე და ნუ, რაღაც დახმარება მთხოვეს. რაში, მაინც ვერ გავიგე, ყველაფერი ისედაც გაკეთებული ჰქონდათ მაგას და მის მეგობარს. ის მეგობარი სულ თქვენობით მებაასა და რომ გავაპროტესტე, შენობით მომმართეთქო, "კეთილიო"-მიპასუხა. . ჰოდა, ეს პატარა (ამ მიმართვაზე ომია :D ) არის რაღაც ძალიან უბრალო, აი რო ელაპარაკები და არ იძაბები, დაჟე, ისვენებ რაღაც დოზით . პლიუს რაღაც ზეტიპია კომპიუტერს რაც ეხება, მამენტ, ჩუმად უნდა იჯდე და უსმინო და არც კი წამოგცდეს, რომ ცხოვრებაში ერთი ხაზი მაინც დაგიწერია რომელიმე პროგის... ტეხს პროსტა... ძაან ტეხს, მაგის მერე :D :ვეთაყვანებიჩემსსაკუთართვითშეფასებასიმჰო:
ჰოდა, არ განვავრცობ ახლა აქ პირად საუბრებს, პოსტის არსი სხვა რამეში მდგომარეობს.

მოხდა ისე, რომ ნუ მეხმარებოდა ანტივირის დაყენებაში და შემოვიდა რაღაც პროგით ჩემს კომპში და რაღაცეებს აკეთებდა. ვიჯექი და ვუყურებდი როგორ მოძრაობდა ჩემი კურსორი და რაღაც სასტიკად ვიძაბებოდი. ეს უკვე სამკურნალოა, მგონი, შენს ყველაფერს რომ ასე იცავ და არავის ახედებ :( მბურძგლავდა. დაჟე, მეთქი ისა, რავი ჩემს კომპში რატო უნდა შემოიხედო და რაღაც ეგეთი რეჩები გავაბი. მიხვდა, მგონი , რო დავიძაბე... ტეხს მაგრად, მარა ნდობის ფაქტორი არ იყო,- უფრო ის, რომ ვიღაცას რაღაც ძალიან შენსას უყოფ... აღმოჩნდა, რომ მაქვს რაღაც ვირუსი, რომელიც (თუ სწორად გავიგე :D) ბლოკავს ანტივირს თუ რაღაც და უცაბედად, თასქმენეჯერიც გაიფიცა და ვაფშე ყველაფერი უკანალისკენ დაიძრა .
ნუ, გადავაყენოთ წინდოწს, სხვა რა გზაა.... სულ ცრემლთა ფრქვევით წავშალე რაღაცეები,იმიტომ რომ D-დისკი გაძეძგილი იყო და გადავაყენე ისე, როგორც წინაზე: ანუ, პირდაპირ კომპიდან. ამის გამო დავიძინე დილის 5-ის ნახევარზე და ავდექი 9-ზე ისევ... მარა, როგორც მე ვიტყოდი, ტოლკუ ნე ხრენა , აღმოჩნდა, რომ ამ სახით გადაყენებას არ აქვს აზრი...
აი, მანდ უკვე ამეწვა ტვინი და გამიჩნდა რაღაც უდიდესი სურვილი, შევერთებოდი ბლოგერს,რომელსაც რაღაც მოთხრობის დაწერა უნდოდა ვირუსების ავტორების ჟლეტაზე, თან მეორე ფორუმელის ნიკიც რომ დავამატოთ ფანტაზიას, ვემხრობი ტეხასურ ჟლეტას ბენზოხერხით (ვგიიიჟდები ამ ნიკზე :D) ...

სამეცადინო მაქვს,მლიაჰ, რამდენჯერ დავაინსტალო ეს ჯავა :( +ყველა ფაილი დაზიპული აბსოლუტურად, მუსიკას ყოუტუბეზე ვუსმენ მთელი დღე...

და მასეთ დროს, აუცილებლად, აი, უცილობლივ უნდა მითხრას ვიღაცამ, რომ ყველაფერი კარგად იქნება... თორემ ვიწყებ წუწუნს:
Was ist das für ein Scheissleben: kein Geld, keine Arbeit, kein Wissen, kein Mann, alles im Arsch... aber so riiichitg im Arsch . ეს ყველაფერი ერთ ადამიანს რომ დაგატყდება თავს, ლუზერი ხარ, აბა რა ხარ :(
ნუ, გულში ვიფიქრე, ისევ მე დავიწყნარო თავი და არა უშავს, ქრისტიN, ჩაუჯექი, თეორია გაიმეორე დღეს და რაღაც ეგრე ვამუშავებ თავს (მეტყობა რაც გამოვიდა მანდედან :D) და ამ დროს საბოლოოდ მომიშალა ამ ჩვენმა sunny boy-მ განწყობა ნახ, რომ ვაფშე რა პონტში გინდა უკან ჩამოსვლაო, ეგ განხრა ნახ. არავის სჭირდებაო და ტყუილად წვალობო და რაღაც ისეთ პონტში, თავი გრეის ანატომიის მერიდიტი მეგონა :D კუთხეში ვიდექი და მაგისი ხმით ვიხვეწებოდი : pick me, choose me, love me კიარადა "სახლში მინდათქო".... :(

აი, ფათახი დღე იყო... უფათახესი + ქართულ ცეკვაზე მივედი პირველად და კიდევ კარგი, სარკე არ იყო იქ და ვერ ვნახე როგორ ვცეკვავდი, თორემ თავს ჩამოვიხრჩობდი ფოლკლორის ესოდენ წამებისთვის....

აღარაფერს ვიტყვი იმაზე, რომ ამხელა პოსტი უნიკოდის არქონის გამო ფორუმზე ავკრიფე :(


ოოდა, რაის ჯავა და თეორიის კითხვა, ამ ლუზერულ განწყობაზე... ხვალაც თუ არ გამოვიდა არაფერი, საკუთარ თავს და კომპს გენოციდს მოვუწყობ


პ.ს. ვინაიდან და რადგანაც დიდი ეჭვი მაქვს, პატარავ, რომ ამ პოსტს ნახავ, წინასწარ ბოდისი, მაგრამ, ჩემი ბლოგია ვა... და რაზეც მინდა, იმაზე ვწერ! ვოტ!!!!