my fav cities

(ფოტოებიან პოსტს ვუმუღამებ :D)

ჰმმ...

რაღაც პატრიოტიზმი და ამბები რომ გვერდზე გადავდგათ, საცხოვრებლად ავირჩევდი ამ ქალაქებს:

1. სოხუმი... რავიცი, ალბათ ნოსტალგიის ამბავში



თითქმის აღარც მახსოვს, როგორი იყო, მაგრამ აი, ძალიან მინდა


2. გაგრა. ვგიჟდები, მიუხედავად იმისა, რომ მგონი ერთადერთხელ ვარ ნამყოფი. ფოტოებს რომ ნახავ, არ შეიძლება არ გიყვარდეს. + აქაც ნოსტალგიის ამბავი





3. ბათუმი.



ჩემი ერთერთი უსაყვარლესი ქალაქი. ძალიან მენატრება. რაღაც მშვენივრად წარმომიდგენია ჩემი თავი მსგავს ქალაქში, სადაც არ უნდა ამტკიცო, რომ ხოხობი შენი ძმა თუ არა, გარე ნათესავი მაინც იყო და ესე იგი, გაქვს უფლება იქ ცხოვრების. ხშირად მეღიმება თბილისის მაგალითზე: 8 წლიდან, ანუ, რაც ვაზროვნბებ, თბილისში ვცხოვრობ. ზუსტად იგივე ქალაქში გავიზარდე, ზუსტად იგივე სკოლაში ვიარე, ზუსტად იგივე ტრანსპორტით ვმგზავრობდი, ზუსტად ისევეა ჩემი დედაქალაქი და ჩემი, როგორც სხვა ყველასი და როგორც სხვა ყველა ქალაქი და მაინც ფერმიშენი რატომ მჭირდება და ბოდიშს რატომ უნდა ვიხდიდე, მანდ რომ ვცხოვრობ, ვერ ვხვდები :D რომელიმეს წამით მაინც ჰგონია, რომ სოხუმელი ან გაგრელი თავისი ნებით გადმოვიდა თბილისში საცხოვრებლად და რბილად რომ ვთქვათ, 10000ჯერ უკეთესი სიტუაცია სასტუმრო "ივერია"-ში გაცვალა???
ჰოდა, მიუხედავად იმისა, რომ ვგიჟდები თბილისზე, მაინც ბათუმში გადავალ ალბათ, თუ დამცალდა :D



ნუ, ალბათ შეიმჩნევა, რომ ჩემი fav ქალაქები ზღვის ნაპირას უნდა იყოს. ამ თემას არ ჩავუღრმავდები, დეპრესიაში ჩამაგდებს :D


ამ სამი ქალაქიდან ორი ისეთი დაკარგულია, რომ მეტი არ იყოს ჩემი მტერი, მანდ შეგიშვანო, როგორც ბებიაჩემი იტყოდა. :(


დარჩენილთაგან ბათუმს და თბილისს ჰყავთ დედამიწაზე ორად ორი კონკურენტი:

1. ათენი




მმმ. უთეთრესი, ულამაზესი, უთბილესი. აი, ისეთი ამინდით, მე რომ მიყვარს+ ზღვით...

გემრიელ...





და დედამიწაზე ყველაზე ულამაზესი ქალაქი: რიო



არ ვყოფილვარ არასდროს, სხვა ქალაქებიც მინახავს, მაგრამ სულ მგონია, რომ "ჩემი" ქალაქია :D
ჩემი ოცნებაა, რიოში მოვხვდე ერთხელ მაინც ცხოვრებაში.


სულ ეს იყო.
რამდენი წელი გავა არ ვიცი, მაგრამ როდესღაც დავდებ ამ ბლოგზე რომელიმე ამ ქალაქში ჩემი საცხოვრებლის სურათს

:D